PROJEKT KLESZCZ
Co roku, zagrożenia związane z boreliozą stanowią w Polsce popularny temat medialnych publikacji, zwłaszcza w okresie wiosny i wczesnego lata, kiedy to kleszcze budzą się ze snu. Wiele z portali informacyjnych upowszechnia wiedzę, która zaliczana jest do nie-naukowych systemów wiedzy o zdrowiu.
Borelioza – budząca społeczne kontrowersje choroba o złożonych, trudno uchwytnych symptomach i rozległych komplikacjach zdrowotnych – stanowi idealne studium przypadku dla projektu, którego celem jest zbadanie wpływu nowych mediów na współczesne praktyki dbania o zdrowie i tworzenia wiedzy o zdrowiu, w kontekście rosnącej widoczności medycyny „alternatywnej”.
Najnowsze badania z zakresu nauk społecznych pokazują zmiany jakie zaszły w odbiorze tematów związanych ze zdrowiem i chorobami, w wyniku upowszechnienia się Internetu jako źródła wiedzy. Skala publicznego zainteresowania boreliozą w Polsce rodzi ważkie pytania o spadek społecznego zaufania wobec autorytetów publicznych, w tym medycznych. Cyfryzacja sposobów komunikacji informacji i produkcji wiedzy doprowadziła do „Googlizacji wszystkiego” – wiedza stałą się szybko dostępna, a nasz dostęp do niej jest ograniczony tylko naszymi umiejętnościami nawigacji Internetu. Jednocześnie jednak, otwarta struktura Internetu pozwala wybrzmieć oddolnym i alternatywnym narracjom, tworząc przestrzeń gdzie jednostkowa sprawczość może negocjować hegemoniczne struktury władzy otaczające produkcję wiedzy.
Badanie rozpoczyna się krytyczną analizą dyskursu o boreliozie w polskich mediach, od PRLu po współczesność. W oparciu o tę wiedzę, rozpoczęte zostanie wielostanowiskowe badanie etnograficzne osadzone w przestrzeni cyfrowej oraz poza nią.
Niniejszy projekt ma na celu stworzyć studium recepcji i doświadczenia boreliozy jako choroby, jak i związanych z nią kontrowersji, zapewniając w ten sposób wgląd w nowe praktyki związane ze zdrowiem i wiedzą o zdrowiu. Badanie przyczyni się również do podniesienia poziomu wiedzy o boreliozie zarówno wśród badaczy społecznych, pracowników służby zdrowia i instytucji publicznych, jak i mediów i opinii publicznej.
magdalena góralska 